آقا جان ؛ در روز میلاد رسول خاتم (محمد مصطفی ص )
نمیدانم آیا اجازه وصل خوانی نامِ مبارک تورا نیز به ما داده بودند یا نه ...

اما آنچنان شوق و امیــــــــــدِ دیدار و ظهورت در دلم جان گرفته بود ،
که شب را به شوق دیــــــدارت و به وصل خواندن نامت ؛ در صبح فردایش چشم بر هم گذاردم ......

اما صبح که چشم گشودم .. ؛
دریافتم که هنوز غرق در دنیای زمینیه خویشم .. !!
باز هم چشمم لایق دیدار نبود .. و باز هم اجازه وصل خوانی نامت را نداده اند به ما و هنوز هم باید به فصــــل بخوانیمت ( م.ح.م.د )

شاید هنوز ، همه با هم نخواستیمت ! !! چرا اینهمه غریبی عزیــــزِ من؟ :(

.
نخـــــواسته ایم !! وگرنه بعد از گذشت چندین قــــــــرن!! از این تنهایی و غم رهایی یافته بودی مولایــــــــم ...

.

.
کاش ما بخواهیم و خدا به حق رسولش ، مَهدی اش را بر ما ببخشد و
{محمد (ص)} را بهانه ی بازگشت {م ح م د (عج)} قرار دهد .... آمیــــــــــن


التماس دعا فــــــــــــــــــرج ...

امشب شبِ بلند ترین شبِ غمبار برای مَهدی زهراست  

یلدای غم است ..

خدا : قلب نازنین سید و مولایم ، صاحب زمانم را تسکین ده

از غمش عالم غرق غم است ...

بگذار بیاید به میان شیعیانش خدا ...

و ای کاش ما نیز گذاریم که آیــــــــــد ، به کنارمان نشید ...

ای کاش کمی به خـــاطرش کم کنیم از گناه خویش ..

اللهم عجــــــــل لولیک الفـــــــــرج ...

« یلدای غم است ... »

♥♡ سلام بر تو ای آفتـــــــاب روشنــــایی بخش ... ♡♥

 
سلام بر تو ای امام غائب از نظر !!!

....

...

 
نههههه چه میگویم!!؟؟؟

 
باید بگویم :

سلام بر تو ای امام حــــــــاضر در قلبها و دیده های از زمین به آسمــــــان رسیده...

.
.
 
آقای من : آخر چرا از کودکی برای ما اینگونه جا انداخته اند که تو غائبــــی؟؟!!! 

 
چرا همیشه این انسان دو پا ، ندیده هایش را پای نبودن میگذارد ؟؟!!!

 
چرا نگشتن ها و چشم بستن هایش را پای ندیدن میگذارد؟؟!!

 
چرا گوشه ای نشستن ها و برای رفع تشنگی : چشم به آسمان دوختن ها و دهان باز کردن به امید آمدن باران از آسمان را بی هیـــــچ تلاش به حـــــاضر نبــــــودن تو تعبیر میکنند !؟؟!!؟!؟!
 

آخر چرااااااا مولای من ؟؟!!
این چه رسم انسانیت است !!؟؟؟!!!
این چه رسم ادعای عاشقی ست ؟؟؟!!
.
.
 
تو که حاضرترین فرد ، میان جمعِ ما به اصطلاح حاضرانِ زمینی هستی !! 

 
تو که هســـــتــــــــی!!!

 
تو که هرگــــــــز ، حتی لحظــــــــــه ای در این سالها و قرن ها ، غیبت نکرده ای !!! 

 
پس چــــــــــــه میگویند این زمینیان ؟؟!!!
پس چه می انگارند ؟؟!!!
کجا به دنبال تو میگردند که نـــــمی یابَندَت؟؟!!!
.
.
.
 
شاید از شدّت حضور است که حاضر بودنت حس نمیشود !!
  
آری... شاید از شدت این حضورِ مــــــداوم است عشقِ من ...!

آری...

  
همچون خورشید که صبح تا غروب که میتابد کسی حواسش نیست که نور می گسترانده بر زمین و روشنایی میبخشیده ، تازه غروب که میکند میفهمیم رفته... و تیرگی و تاریکی شب غالب شده ، حالا نیاز به روشنایی های مصنوعی داریم برای ادامه زندگی ....
 
 
آری خورشیدِ عالم تابِ من ....
تو قرن ها ست غروب نکرده ای که کسی این طلوع و نور و روشناییِ مداومت را درک کند ...
 
 
من به فــــــــدای تمام بــــــودن ها و حضور عاشقانه ی مداومَت ...
زینبَ ت به فـــــــدایت سیــــد مــَـــهدی ام ...

من با حضور تو زنده ام مـــــــــولا ...
غیبت را گذاشته ام برای آنانی که می انگارند نیستی ..
 

در حضورت زندگی میکنم ...
هر بار صدایت زدم : ندایی آمد : حاضر ...
 

آقا اجازه : من نیز حاضرم : در کلاس درس عشـــــــق ...

     یا بن الحسن : آقای من : سلام
 
عجب شب جمعه ی عاشقانه ای ست ، این شبِ جمعه .
 
این اولین پنج شنبه شبِ محرم استـــ وُ من ،

 
بی تــــابم...

 
بــــی تاب آمدنت ... مشتــــاق دیدارت ...
و سراپا غرق در حضور و ظهور ....
 
 
در ایــن شـــبِ زیارتی اربابمان حسین (ع)
در این ماهِ حسینـــــی

که همه ، چه با پای تن - چه با پای دل - چه با پای جان
همسو با شهیدان ، روانه ی کربلایند

و میروند به ملاقات سید الشـــــهدا

 
قلبم از همین نزدیکی ها ندایی سر میدهد ، که مولایم ، عزیزتر از جانم : ( مَهدی زهرا ) در رأس تمام این سیل آدمیان

در کربلاست ...

و آنجا در جوار حسین بن علی برای یاران و عاشقانش " زیارت ناحیه " میخواند ....
 
 
آه صبر کن عزیزِ من .... بگذار من هم بیایم .... عازمم .. عازم کربلای دلم

آری دل ِ من نیز با بال عشق ؛ پرواز از سر گرفته وُ عـــزم سفر کرده ...
 
 
اجازه بده : من هم بیایم

تا طنین صدای زیبـــــــایت گوش جــــانم را بنوازد ...

اجازه بده بیایم و از نــور وجود نازنینت بهره مند گردم

اجازه بده بیایم و در دریای بی انتهای تو غرق گردم ...

غرق در اقیانوس مهــــر و عطوفتت ..
 

 
اجازه بده عشــــقِ آسمانیه من :
تا بیایم و بوسه بر قدمگاهت ، بر خاک کربلا بنهم

 
بابای آسمانی ام : اجازه بده بیایم و مروارید های روی گونه هایت را بردارم
و بوسه بر دانه دانه ی اشکهایت بگذارم
 
 
مهدی جان حتم دارم که روزی میـــــــرسم به تو ....

 اللّهم عجّل لوليّك الفرج و العافية و النّصر
و جعلنا من خیر انصاره و اعوانه و المستشهدين بین يديه